ما پیش از این نسخه‌ی هیبریدی کراس اوور شیک تویوتا را بررسی کرده‌ایم اما هم‌اکنون می‌خواهیم بدانیم نسخه‌ی استاندارد بنزینی تویوتا چه در چنته دارد.
اگرچه که بازار کراس اوورهای جمع‌وجور در اروپا حسابی گل کرده اما اکثر خودروسازها تلاش داشته و دارند تا رقیبی قابل برای خودروی محبوب نیسان قشقایی را تولید کنند. هرچند تویوتا کنار نشسته بود و زمان را به گونه‌ای از دست می‌داد.
تویوتا با مدل بزرگ اما غیر جذاب راو 4 چندین سال است که در بازار حضور دارد و البته با مدل‌های قدبلندتر خود از موفقیت‌های عظیم در فروش لذت برده اما حالا تویوتا می‌خواهد قدم بزرگ‌تری برداشته و بدین منظور کراس اوور برجسته و جدید C-HR سرانجام راهی خیابان‌ها شده است.
این خودرو که بر پایه‌ی پلتفرم جدید TNGA مشترک با پریوس جدید ساخته شده گاو شیرده جدید تویوتا است: هدف شرکت فروش یک‌صد هزار دستگاه از C-HR در سال اول عرضه در اروپا است. حدود 75 درصد این خودروها هیبرید خواهند بود درحالی‌که 25 درصد باقی‌مانده نیز با پیشرانه‌ی بنزینی 1.2 لیتری توربو تولید خواهند شد.
گزینه‌های قابل انتخاب پیشرانه‌ها در این کراس اوور محدود است و پیشرانه‌ی دیزلی به چشم نمی‌خورد. خوشبختانه این پیشرانه‌ی بنزینی 4 سیلندر روی کاغذ مشخصات قوی‌ای دارد. با قدرت 114 اسب بخاری و گشتاور 185 نیوتون متری،C-HR اصلاً جذاب به نظر نمی‌رسد البته این خودرو خیلی سنگین‌وزن نیست. پیشرانه‌ی 114 اسبی خودرو با وجود گیربکس 6 سرعته ی دستی قادر است این جثه‌ی 1375 کیلویی را در عرض 10.9 ثانیه از سکون به تندی 100 کیلومتر در ساعت برساند.
کارایی خودرو را می‌توان با پیشرانه‌ی 1 لیتری سئات آتکا مقایسه کرد. مصرف سوخت ترکیبی ادعایی 6 لیتر در هر صد کیلومتر تویوتا رقابتی است.
در حقیقت سطح آرامش و رفاه خودرو بسیار خوب است. در دورهای پایین پیشرانه به سختی می‌توان متوجه روشن بودن پیشرانه شد. در جاده نیز صدای جاده و باد به خوبی سرکوب شده است. علاوه بر موارد یاد شده، قوای محرکه‌ی سبک‌تر تویوتا باعث هماهنگی خوب با شاسی خودرو می‌شود.
فرمان دقیق، چسبندگی مناسب و حس چابکی C-HR باعث می‌شود تا این خودرو لذت‌بخش‌تر از دیگر تویوتاها باشد. این موضوع را با سواری راحت و خوب ترکیب کنید و در این حالت کراس اووری خواهید داشت که از نظر دینامیکی در میان بهترین‌های کلاس خود قرار می‌گیرد. سیستم چهار چرخ محرک را نیز می‌توان با این پیشرانه سفارش داد اما خودروی حاضر در تست فاقد این سیستم بود.
C-HR همچنین در بحث کیفیت کابین جدا از دیگر مدل‌های شرکت است. طراحی عجیب و پلاستیک‌های سختی که در راو 4 دیده می‌شوند در این خودرو وجود نداشته و شاهد طراحی داشبورد چشم‌نواز و مواد بکار رفته‌ی نرم با تریم مشکی هستیم. مدل فول اکسل حاضر در تست دارای نورپردازی نگه دارنده‌های فنجان و زیر آینه بغل‌ها است.
تویوتا C-HR تجهیزات فراوانی دارد که از آن جمله می‌توان سیستم ناوبری، ورود بدون کلید، صندلی‌های گرم شونده و چراغ‌های جلوی LED اشاره کرد. البته این خودرو گران‌تر از مدل فول 1.2 لیتری پژو 3008 است.
فضای بار این خودرو به خوبی رقبا نیست. صندوق 377 کراس اوور تویوتا بزرگ نیست و درحالی‌که فضای معقولی در عقب وجود دارد اما خط سقف شیب‌دار و پنجره‌های کناری کوچک احساس تنگی و خفگی را ایجاد می‌کنند. این مورد جای شرم دارد اما به وضوح تویوتا احساس می‌کند که قربانی کردن فضای عقب C-HR برای ایجاد بدنه‌ی جذاب ارزشش را داشته است.
جدیدترین فرزند جمع‌وجور تویوتا می‌تواند بسیار موفق باشد. این خودرو نمایی متمایز و کابینی با کیفیت داشته که تکمیل کننده‌ی کار نیز تجربه‌ی رانندگی مطمئن و با اعتمادبه‌نفس آن است. تویوتا C-HR در تریم فول خود ارزان نبوده و فاقد کاربردی بودن سئات آتکا است اما در کل این خودرو را می‌توان در بین بهترین گزینه‌ها برای انتخاب قرار داد.
